آدرینا : شازده خانم خانه مامان الهه و بابا مهدی

داره پنگول میده همین الان داره به بچه ها آموزش میده که برای قدردانی از مامان لازم نیست حتما کادوی گران قیمت بدیم مجری به بچه ها میگه بچه ها بگید مامان روزت مبارک و بعد.... دخترم با یه لبخند معنی دار و مهربون و ملیح و دلبرانه بهم نزدیک میشه و بهم میگه : مامان روزت مبارک! و بغلم میکنه و مثل پیشی ملوسه خودش رو تو بغلم جا میکنه انقدر تحت تاثیر قرار گرفتم که بلافاصله اشکام جاری شد! اصلا قلبم لرزید به خدا! اصلا انتظارش رو نداشتم! برام اصلا مناسبت این روز هیچ وقت تو زندگیم و عمری که تا امروز از خدا گرفتم مهم نبوده و نیست برام حسهای انسانی جاری در روزانه هامون مهمه و من به خوبی امرزو این حس رو دریافت کردم چون دختر من که اصلا ...

زمان : دو ساعت پیش مکان: اتاق لالای آدرینا موقعیت: دست در دست و گردن و دراز کش و تلاش برای خواباندن شازده خانوم  و البته تلاش آدرینا برای نخوابیدن جمله ادا شده توسط آدرینا: جوجو بیا پیشم!! وضعیت مامان بعد از شنیدن این جمله: جیغ و سوت و کف و هورا و ذوق مرگ شدگی البته همه تو دلی در حدی که دلش هنوزم درد میکنه از شدت خود داری برای انعکاس بیرونی شادیش جمله ادا شده توسط مامان: (با صدای یواش و از ته گلو بخونید) عزیزم جوجو رفته لالا کرده تا فردا صبح بیاد پیشت. خوب گوش کن ببین هیچ صدایی نمیاد. همه لالا هستن الان. همه خوابیدند. پی نوشت یک: جا موندم ازت شازده خانومم. فرصت نمیدی حتی شیرین زبانیها و کلمات جدیدت رو پیش خودم یه بار مرور کن...

داریم با هم خونه مرتب میکنیم و من برای سرگرم کردنش حرفای الکی میزنم و شعر میخونیم و... و آدرینا هم حرف میزنه و میخنده و نق میزنه و به هم میریزه و همچنان فاصله حد اکثر بیست سانتیش رو با من حفظ میکنه! یه چیزی میگه که نمیفهمم چی میگه ولی برای ادامه مکالمه  بی هوا جوابش میدم راست میگی؟ جواب میده: بوخودا!! بعد هی اون یه چی میگه من میگم راست میگی اونم هی میگه بوخودا! خوب معلومه دیگه بعد از یه چند ثانیه چی میشه. فاصله بیست سانتیمون میشه هیچ چون می گیرم بغلم  و آی میچلونمش که جیگر خودم و خودش حال بیاد! حالا خوبه ما اهل قسم خوردن نیستیم. آخه از کجا یاد میگیری اینا رو طوطی خوش پر و بال و خوش زبانم؟!