چرا وبلاگ آدرینا عکس نداره؟

به احترام همه کسانی که تا حالا این سوال رو پرسیدند و گاهی به طریقی جواب گرفتند یا جوابشون مونده این سوال رو ترجیح دادم اینجا جواب بدم.

اعتراف میکنم که همیشه از دیدن وبلاگهای خوش آب و رنگ مامانهای عاشق که با عکس دلبندانشون اون رو مزین و دوست داشتنی کردند بسیار بسیار لذت بردم و شاد شدم.

و همین جا عذر میخوام که من نتونستم این لذت و شادی متقابل رو به دوستانم هدیه کنم.

اینایی که میگم صرفا عقیده شخصی منه و مسلما به هیچ وجه هیچ قصد جسارت به هیچ کسی توش نهفته نیست

اینکه وبلاگ آدرینا عکس از خودش نداره دلایل متعددی داره

بعضیش عقاید و ترجیحات و یا ملاحظات شخصی من یا پدر آدریناست که از اونجا که دلیل اصلی این مسئله نیستند بیانشون نمیکنم

ولی آنچه که نگذاشتن عکس از خود آدرینا در وبلاگش رو برای ما یک اصل تخطی ناپذیر میکنه موضوع دیگریست: خفاظت از حق مالکیت معنوی برای آدرینا

به عبارتی عکسهای آدرینا دارایی شخصی من یا پدر آدرینا نیستند

بلکه دارایی معنوی شخص آدرینا هستند

و هیچ راهی تا زمان بزرگ شدنش برای اطلاع از رضایت یا عدم رضایت خودش از اینکه عکسهای زندگی خصوصیش در ایام نوزادی یا کودکیش به شکل عمومی نمایش داده بشه وجود نداره

آدرینا خودش حق تصمیم گیری در این رابطه داره

و ما به خودمون اجازه نمیدیم از طرفش برای این دارایی معنوی و خصوصیش تصمیمی بگیریم

اگر بزرگ بشه و ناراحت و ناراضی باشه از اینکه عکسهای کودکیش به شکل عمومی منتشر شده توسط پدر و مادرش چی؟ قطعا در اونصورت ما جواب و جبرانی نخواهیم داشت

شاید بعضی ها بگن من سخت میگیرم؟ البته، من در مورد حق الناس - حالا این فرد هر کی میخواد باشه- سخت گیرم چون زندگی خیلی وقتها مجال تلاش برای خلاص شدن از زیر دین رو به آدم نمیده

بگذارید اصلا یه چیز دیگه بهتون بگم. گرچه زایمان من و به دنیا آمدن آدرینا در موعدی زودتر از تاریخ مقرر و به عبارتی اورژانسی بود ولی بخت با ما یار بود و فیلمبرداری داخل اتاق عمل انجام شد ولی من به عنوان مادر آدرینا اون قسمت از فیلم که لحظه تولدشه و لحظات اولی که یه نوزاد معمولا در وضعیت ظاهری مناسبی نیست رو نگاه نمیکنم. قسمتهایی که خودم و باباش هستیم رو میبینم و بقیه رو رد میکنم و این فیلم رو تا 18سالگیش نگه خواهم داشت و در هیجده سالگیش بهش خواهم داد تا خودش تصمیم بگیره میخواد نگهش داره یا نابودش کنه با ببینه یا به کسی حتی خود من نشون بده یا نه

چون معتقدم این یکی از خصوصی ترین  و خاصترین صحنه های زندگی هر آدمیه. خاص مثل لحظه معاشقه ، خاص مثل لحظه مرگ و خاص مثل تمام لحظه های خاص و منحصر به فرد زندگی  یه آدم. بنا براین این رو هم ما یملک شخصی خودم نمیدونم و متعلق به آدرینا میدونم و در نتیجه این آدریناست که در آینده تصمیم باید بگیره با فیلمش چه کنه.

ممنون که با وجود این کاستی وبلاگ ما رو میبینید و تحمل میکنید و ممنون از درک و همراهی همیشه مهربانانه تون.