باهوش ترین؟! زیبا ترین؟! همه خوبها ترین؟!

در این شکی نیست که هر بچه ای برای والدینش دوست داشتنی ترین بچه دنیاست.

ولی بعضی از ما مامانها با چه معیاری میسنجیم و به این نتیجه میرسیم و حتی به طور عمومی مطرح میکنیم بچه ما زیبا ترین، با هوشترین و یا بهترین دختر یا پسر دنیاست؟ صد البته که ما همه عاشق بچه هامون هستیم ولی آیا این عشق نباید با خودش خواستن و آموزش بهترین ها برای فرزندمون رو هم همراه داشته باشه؟ آیا ما از همین الان در حال بد آموزی به فرزندانمون نیستیم؟ اگر بچه من و شما هر دو  از بس شنیده باشند باورشون شده باشه که بهترین و زییاترین و ... ترین موجود جهانند  اونوقت تکلیف چیه زمانی که این دو با هم در یک محیط مشترک مجبور به تحمل و تعامل سازنده با هم باشند؟ وقتی هر دو بدون اینکه تلاشی کرده باشند و در مسابقه ای شرکت کرده باشند و برده باشند لقب "ترین" رو از شما و من گرفتند چه جوری میخوان کاستی هاشون رو بپذیرن و برای بهبودش تلاش کنند؟ اصلا کی گفته برای خوب بودن و خوب زندگی کردن باید "ترین" بود؟ این چه بیماری هستش که دامن جامعه و  دیدگاه و در نتیجه نحوه تربیت ما مادرها رو گرفته و رو کل شئونات زندگیمون سایه انداخته؟ بچه ما برای ما قطعا عزیز ترین موجود دنیاست و این قاعدتا ربطی به اینکه زیباترین یا باهوشترین و... باشه نداره، نه؟ پس این تحمیل مفهوم به خودمون و بچه مون و دیگران یعنی چی؟ وقتی میام وبلاگهای بعضی از مامانهای عاشق و نازنین رو میخونم تعجب میکنم از عناوین و نوشته ها. آیا این عناوین در واقع به نوعی توهین به مخاطبمون نیست؟ بهتر نیست عشقمون در جهت حفظ اعتدال و انصاف جاری باشه تا بتونه فرزندمون رو به سلامت به ساحل خوشبختی و آرامش برسونه؟ بهتر نیست به بچه مون با رفتار و گفتارمون نشون بدیم که اون هر چی که هست و نیست برای ما همیشه عزیز ترین موجود دنیاست و همیشه ازش عاشقانه حمایت میکنیم با وجود کاستی هاش؟ تو رو خدا بیایید دنیای پاک و زلان کودکانمون رو با تاثیر از  ارزشها و معیارهای عجیب و غریب  دنیای آدم بزرگا آلوده نکنیم.

پی نوشت: این نوشته خطاب به هیچ یک از دوستان نی نی وبلاگیم نیست. کماکان که عنوان وبلاگ هیچ کدام از عزیزانم هم چنین واژه هایی ندارد. هر وقت سر به نی نی وبلاگ میزنم در میان اسامی وبلاگها به کرات میبینم این مورد را و به فکر میروم که ای کاش بیشتر به مفهوم و قدرت وازه ها فکر کنیم.