بعضی وبلاگها...
آهنگ دارن
یه عالمه شکل و شکلک و قلب و ای لاو یو و پرنده و چرنده و ... همین طوری از بالا تا پایین صفحه میریزن برات و حتی خوندن کلمات رو برات سخت میکنند
تقویم دارن
موقع باز شدن پیام خوش آمد دارن
موقع بستن صفحه پیام تو رو خدا بازم تشریف بیارید دارن
از گذاشتن هیچ گرافیکی تو صفحه شون مضایقه نمیکنند
برای حرکت به سمت بالا یه گرافیک دارن
یه التماس نامه برای اینکه حتما نظر بگذاری دارن. مثلا : دلت میاد برام نظر نذاری؟ خوشحال میشم ها . یا خاله جون مهربون نظر یادت نره و امثالهم
تو هر پست 2553 تا عکس دارن. مثلا اگر پست شرح یه سفره ، تو هر 500 متری که تو مسیر سفر پیش رفتند عکس گرفتند و میزارن وبلاگ که یه وقت بعدا یادشون نره در لحظه ای که مثلا کیلومتر 200 جاده چالوس بودن بچه چه شکل و چه حالی بود
هر چی امکانات اضافی وبلاگه از قبیل هواشناسی و تقویم و اوقات شرعیه اون بغل بهت میگه سلام علیکم
اصلا همه چی دارن، یعنی واقعا همه چی
البته این وبلاگ اوناست و حق دارن هر طور دوستش دارن درستش کنند
ولی منم به عنوان یه بازدید کننده حق دارم بلافاصله صفحه رو ببندم
چون اینجا ایرانه و سرعت نت و قیمت اینترنت رو همه میدونن به چه ترتیبی هست
و منم یه بازدید کننده بزرگسال هستم و خیلی به دیدن جینگول مینگول علاقه ندارم
تازه اگر هم علاقه داشته باشم خوب میرم شبکه کارتون میبینم با اعصاب راحت
نه اینکه چهار ساعت وایسم صفحه لود بشه و شب و نصفه شب اون آهنگ منتخب یهو فریاد بکشه و باران قلب و حباب و چی و چی اصلا نذاره نوشته ها معلوم باشه و هر صفحه رو هم که بخوام ببینم هی مجبور باشم جواب سلام و خداحافظی طرف رو بدم. نه؟؟