اولین شبی که آدرینا بدون مامان خوابید

امشب یکی از دوستان قدیمی و خیلی صمیمیمون که از اساتید و موزیسین های بزرگ این آب و خاک هستند کنسرت داشتند و باید میرفتیم کنسرت. 

بعد از کلی برنامه ریزی و فکر و تفکر با توجه به ساعت و شرایط قرار شد مامان بره و دختر و پدری با هم بمونند خونه. طبیعتا خیلی نگران تایم خوابت بودم. هزار بار اس ام اس و پیغام پسغام و چک کردن...آخر سر 10:30 بابا پیام داد آدرینا خوابید. هم خوشحال بودم هم دلم گرفت. ظاهرا سراغ گرفته بودی و  در جای جای خونه با هم دراز کشیده بودین تا نهایتا خوابت برده بود ولی ته دلم ناراحت بودم نکنه دل دخترم غصه دار شده باشه؟ نکنه رنجیده باشه؟ نکنه با شادی و خیال راحت نخوابیده باشه؟ نکنه...؟

اگر حتی هزار تا از این سوالها هم داشته باشم واقعیت اینه که تو  تونستی به کمک پدر جونت بدون من لالا کنی. این حتما که خوبه و حتما که جای خوشحالی داره. پس احساسات الکی غیر ضروری رو دور میریزیم و با هم خدا رو شکر میکنیم که یه همچین اتفاقی هم افتاد و دختر عزیز ما حالا دیگه میتونه بدون مامانشم بخوابه